19 Şubat 2012 Pazar

Çürük



Uzatmalar da oynanıp tükendi tüm uğraşlardan sonra ve hepsi sadece her şeyin başa dönmesi kadar komik, korkak, inançsız, anlık heyecan ve hezeyanlarıymış! Aslında hepsi vicdan mastürbasyonu gibi nihai bir teyidin çığlıklarıymış..
Boş beleş sözler, kurulmaması gereken cümleler, inanmadan yapılan eylemler,kandırmacanın renkli ambalajları içinde yutulan demirden leblebi...
İşime gelmedi hiçbir zaman var olanı halının altına süpürmek ve gerçekleri "uyuyarak" unutmak!
Madem diye başlayan o kadar cümle kurmak da var dilimin ucunda; fakat artık söylemeye kıyamadığım güdümlü cümlelerin hepsini tekrar kınına sokuyor, yaştoplarımı ve iyi niyetleri kuruması için güneş gören bir yere asıyorum, yorumsuz bir hayatın dinginliğine kulaç atıyorum!

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Bazen insana bıkkınlık verir aynı şeyleri tekrar tekrar söylemek. Bir şeyin ne kadar saçma olduğunu söyler, söyler en sonunda söylemekten sıkılır hale gelir insan. Biraz bıkkın, biraz sitemkar bir yazı sanki.