30 Ocak 2012 Pazartesi

Düşbükü



"Gittiler. Gitsinler. Güle güle mi gittiler? Gidişlerinde pek gülme olmadı mı? Gülmeye oynamaya mı gittiler?Tüm bunlar beni ilgilendirmiyor. Bu gidişi değerlendirmeye sokmuyorum. Önemli olabilirlerdi benim için, her şeyi alt üst edebilirdi bu düşünce, gitmeleri beni rahat ettirmeyebilirdi, sevinemeyebilirdim. Bu yüzden kimlikleri üzerinde durmuyorum. Gittiler, özgürüm.

Özlenmiş bir yalnızlığı sömürürcesine uyumamak. Uykusuz geçmiş bir sürü süt beyaz gecenin yorgunluğu unutulmuş gibi. Sanki sabahla birlikte geri geleceklermişcesine dimdik oturuyorum çok renkli koltukta ve düşünüyorum: özgür mü şimdi benim bu oturuşum? Koltuğu ve renkleri ben seçmedim. Neleri ben seçtim ki?….

Sokağa çıkmayı geçiriyorum bir an aklımdan, amaçsız dolaşmayı… Küçük insanlara yapışa yapışa dolaşmak.. Ben yapışmasam da onlar yapışkan. Çıkmamalıyım. Şu koltukta pek iyi tanımadığım kendi kendime oturmalıyım. Bu da özgürlük işte, ben bunu yeni keşfettim. Uyumak, öldürmek işte bu özgürlüğü, uyumamalıyım. Uyumanın uyumsuzluğunu kendi kendine anlatabilmiş olmaktan sevinç gibi bir şeyler duydum. Bir yudum daha aldım rakıdan. Kibritten artırmak için değil sigarayı sigaradan yakışım. Fakat kutudan da vasati kırk çöp çıktığı bilinen bir gerçek…


Düşbükü/Soru İşaretleri(1988)-Ferhan Şensoy

Hiç yorum yok: