Kalemle kağıtla değildir senin asıl sorunun! Bunu bilir fakat bir türlü uygulayamazsın, inadına bastıra bastıra yazmaya koyulursun bu düş günlerini…
Amacı unutup araca yönelmişsindir.. Kalemi kağıda katık edip yazmaya korkarsın bandıra bandıra o uçsuz kelimeleri; düştür yazdıkların ve onun bir şekilde okuması gereken, okutman gereken; fakat bir defter sayfasına hapsettiğin! Asla söyleyemeyeceklerinle, söylesende anlayamayacaklarını da ağlayıp bir peçeteye bulaştırmaya kıyamazsın; sadece yazarsın… Fakat mürekkep ve selülozun dünyada tükenmesinin imkansız olması münasebetiyle bu sürer gider ve maalesef bitmez, sen tükenene kadar…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder